-
1 implore
[ɪm'plɔː(r)]vtto implore sb (to do sth) — błagać kogoś (, żeby coś zrobił)
* * *[im'plo:](to ask earnestly: She implored her husband to give up his life of crime; She implored his forgiveness.) błagać -
2 plead
[pliːd] 1. vt 2. vi ( JUR)to plead with sb to do sth — błagać kogoś, żeby coś (z)robił
* * *[pli:d]past tense, past participles - pleaded; verb1) ((of a prisoner) to answer a charge, saying whether one is guilty or not: `How does the prisoner plead?' `He pleads guilty.') odpowiadać na zarzut2) (to present a case in court: My lawyer will plead my case; My lawyer will plead for me.) prowadzić sprawę3) ((often with with) to make an urgent request: He pleaded with me not to go; He pleaded to be allowed to go.) błagać -
3 beg
[bɛg] 1. vi 2. vtto beg sb to do sth — błagać kogoś, żeby coś zrobił
I beg your pardon — ( apologizing) przepraszam; ( not hearing) słucham?
* * *[beɡ] 1. past tense, past participle - begged; verb1) (to ask (someone) for (money, food etc): The old man was so poor that he had to beg in the street; He begged (me) for money.) żebrać2) (to ask (someone) desperately or earnestly: I beg you not to do it.) błagać•- beggar2. verb(to make very poor: He was beggared by the collapse of his firm.) doprowadzić do nędzy- beg to differ -
4 entreat
[ɛn'triːt]vtto entreat sb to do sth — błagać kogoś, żeby coś zrobił
* * *[in'tri:t](to ask (a person) earnestly and seriously (to do something).) usilnie prosić- entreaty
См. также в других словарях:
błagać — (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach zob. kolano 1. Błagać na wszystkie świętości zob. świętość. Błagać na wszystko w świecie zob. świat 1 … Słownik frazeologiczny
błagać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, błagaćam, błagaća, błagaćają, błagaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} usilnie, z pokorą prosić o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błagać o wybaczenie, o darowanie życia, o pomoc. Błagać Boga o zdrowie dla dziecka.{{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prosić [błagać, zaklinać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na wszystkie świętości {{/stl 13}}{{stl 7}} prosić, błagać bardzo o coś, na czym komuś szczególnie zależy, co jest dla kogoś niezwykle ważne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błagam was na wszystkie świętości, pomóżcie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
kolano — 1. Błagać, prosić (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach «błagać, prosić usilnie, uniżenie, poniżając się»: Gdyby jeszcze obiecali, że na wikcie więziennym stracę 10 kilo, błagałabym na klęczkach, żeby mnie zamknięto. Mam za słabą wolę, żeby się … Słownik frazeologiczny
prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… … Słownik języka polskiego
zaklinać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaklinaćam, zaklinaća, zaklinaćają, zaklinaćany {{/stl 8}}– zakląć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zaklinaćklnę, zaklinaćklnie, zaklinaćklnij, zaklinaćklął, zaklinaćklęli, zaklinaćklęty {{/stl 8}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zakląć — dk Xc, zakląćklnę, zakląćklniesz, zakląćklnij, zakląćklął, zakląćklęła, zakląćklęli, zakląćklęty zaklinać ndk I, zakląćam, zakląćasz, zakląćają, zakląćaj, zakląćał, zakląćany 1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć» Zakląć brzydko,… … Słownik języka polskiego
klęczki — 1. Na klęczkach «z przesadną czcią, uniżonością, nabożeństwem»: W ogóle kiedy czytam niektóre teksty autorów katolickich o dialogu chrześcijańsko żydowskim, odnoszę wrażenie, że są one pisane na klęczkach, że czai się w nich jakiś kompleks… … Słownik frazeologiczny
kolano — n III, Ms. kolanonie; lm D. kolanoan 1. «część nogi przednia dolna okolica uda i górna podudzia, leżąca przy stawie kolanowym; także sam ten staw» Woda do kolan, po kolana. Klęknąć na jedno kolano. Stłuc sobie kolano. Zapaść się w śnieg po kolana … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego